Չարենցը շուտ բռնկվող, կռվարար էր և չէր կարող լուռ տանել անարդարությունը։ Այս դեպքն էլ բացառություն չէր։ Չարենցը փողոցի մեջտեղում մի կնոջ հետ սկսում է վիճել և մեղադրել նրան։ Պատճառը այն էր, որ այդ կինը իր աղջկա համար շատ թանկարժեք հագուստ էր գնել, որից Երևանում չկար։ Աղջկա շրջապատը սկզբում դրան զարմանքով ընդունեց, իսկ հետո արդեն ծաղրանքով։ Չարենցը կնոջը մեղադրում էր, որ դեռ փոքրուց իր երեխային սովորեցնում է քիթը բարձր քայլել և բոլորին վերևից նայել։
Ես երկուսի հետ էլ համամիտ եմ։ Կինը ճիշտ էր նրանում, որ եթե կարող ես լավ ապրել ուրեմն՝ ապրիր։ Եթե դիմացինդ աղքատ է դա չի նշանակում, որ դու իրավունք չունես լավ ապրելու։
Չարենցը նրանում էր ճիշտ, որ պետք է ապրել հասարակությանը համապատասխան։ Այսինքն եթե դու հասարակության մեջ ես, ուրեմն պետք է քեզ բարձր չդասես և չգերագնահատես։ Աղջկա ընկերները շուտով կլարվեն նրա դեմ, քանի որ իրենք չունեն, իսկ նա ունի։ Պետք է ապրել շրջապատին համապատասխան։
Ես մարդկայնություն եմ պահանջում, պարզ, հասարակ մարդկայնություն: Ամեն ինչի մեջ, ամեն տեղ:
Նյութը կարող եք կարդալ ՝ այստեղ։
Չարենցը չուներ սեփական բնակարան և ստիպված էր գիշերել հյուրանոցներում։ Նա արդեն ուներ կին և երեխաներ, իսկ դա խնդիրը ավելի էր բարդացնում։ Բոլորն էլ գիտակցում էին, որ Չարենցին պետք է 
Մարինե Իշխանյան 